Wkład Artysty w rozwój światowej sztuki geometrycznej jest nie do podważenia i stawia go w jednym rzędzie z najwybitniejszymi twórcami tego kierunku. Jerzy Grochocki należy do grupy artystów systemowych. Istotą i głównym celem jest tworzenie koncepcji artystycznej wspieranej przez naukę i matematykę oraz odkrywaniem prawideł, zasad w obrębie logiki i geometrii. Jego twórczość zaskakuje wrażliwością artystyczną twórcy, która wyraża się poprzez harmonijne, ascetyczne obiekty przestrzenne. Geometryczne kompozycje, oparte na matematycznych regułach i uproszczonej formie w interesujący sposób dotykają problematyki przestrzeni. Artysta w oparciu o swój system Czterech Znaków i Czerech Przestrzeni, który wyróżnia pojęcia kształtu przestrzeni: ciągła, skupiona, łamana i złożona stworzył unikalną wypowiedź artystyczną.
Jerzy Grochocki osiągnął w swej sztuce swoistą harmonię między rozwiązywaniem postkonstruktywistycznych problemów w oparciu o własną oryginalną teorię “Systemu Czterech Znaków i Czterech Przestrzeni”. Niebywale istotna dla Jego twórczości pozostaje czystość formy i precyzja wykonania.
“Sztuka jest ponadmanipulacyjna i ponadczasowa. Oddajmy honor temu co świadome, niezależne, konstruktywne i twórcze. Jeśli sztuka ma być rozpoznawalna jako obiekt twórczej myśli artysty, to nie może być chaosem. W przeciwnym razie pozbawieni bylibyśmy możliwości wartościowania i oceny. Musi istnieć uporządkowanie różnorodności, które kieruje twórczym działaniem. Każde uporządkowanie, które opiera się na logice układów nosi charakter matematyczny. Sztuka jest częścią naszego bytu, a byt jest częścią przyrody, którą rozpoznajemy za pomocą metod matematyzacji - i w tym sensie sztuka jest matematyczna w swojej strukturze, organizując płaszczyznę i przestrzeń. Geometria przedstawiona jest czasem w sposób graficzny co stwarza pewien plastyczny odbiór. Jednak taki wykres nie nosi w sobie żadnego elementu estetycznego ani emocjonalnego, co wyklucza, pojęcie sztuki. Moja koncepcja Matematyczności w Sztuce powstała w ścisłym związku z sformułowanym przeze mnie systemie Czterech Znaków Płaszczyzny i Czterech Obszarów Przestrzeni i łączy w pełni prawdziwość elementu matematycznego z jednoczesnym twórczym tak estetycznym jak i emocjonalnym rozwiązywaniu płaszczyzny i przestrzeni. Kompozycje są wynikiem stosowania logicznych systemów, często opartych na wzorach matematycznych i ciągach liczbowych, one to wychodzą z płaskiego obrazu w trójwymiarową przestrzeń, poruszając takie zagadnienia jak ruch w geometrii, nieskończoność, odwracalność ciągów i logiczne układy liczbowe, gdzie linia z czystego wykresu staje się częścią obiektu sztuki. Tworzone przeze mnie obiekty sztuki z otwartym obszarem, z wystającymi elementami, z horyzontalnymi i pionowymi liniami poza obrazem, lub zmieniające się w ruchu wymiary i powierzchnie, były i są zawsze związane z przestrzenią. Dążąc do perfekcji twórczej, świadomość podpowiada, że doskonałość idei jak i realizacji, tak jak każda doskonałość istnieje wyłącznie w wyobraźni. W dobie działań „Jest to czego nie ma”, mam odwagę tworzyć i pokazywać obiekty sztuki będące pomostem między niedoskonałością przedmiotu, a doskonałością pojęcia, omijając „oszustwa” tak formy jak i koloru, gdzie w procesie twórczym systematyka znaku i przestrzeni staje się podstawowym narzędziem przekazu, a stosowanie metody redukcyjnej rozszerza widnokrąg wyobraźni.
-Jerzy Grochocki
